DVV kan de doelstelling voor dit seizoen bijstellen na de ontluisterende 5-2 nederlaag tegen een promovendus Woezik dat de Duivenaren op alle fronten aftroefde. De nederlaag was ontluisterend omdat de eindstand gezien het wedstrijdbeeld ook 6-0 of 7-0 of misschien nog wel erger, had kunnen zijn.

Het heeft geen zin om daarvoor schuldigen aan te wijzen, want door blessures mist DVV momenteel drie (!) keepers, vier verdedigers en topscorer Wesley Mortier. De elf die zondag aantraden en invaller Kelvin Lenselink deden hun stinkende beste, maar werden overklast door een ontketend Woezik, dat grote delen van de wedstrijd echt een fantastische pot speelde, ere wie ere toekomt.

Maar toch, voetbal is een raar spelletje en dat maakt het ook zo fascinerend. Bij rust stonden de Duivenaren ‘slechts’ met 2-0 achter en dat was niet meer of minder dan een mirakel. Want na paar minuten had Woezik al met 2-0 voor kunnen, nee moeten staan. Twee aanvallers van Woezik slaagden er op enkele meters afstand niet in om ongehinderd de bal in het doel te schieten of te koppen. Na 8 minuten was het wel raak en het duurde daarna twintig minuten totdat de Wijchenaren eindelijk een van de vele scoringsmogelijkheden wisten te benutten.

Uw verslaggever kan wel zitten gaan foeteren hoe kinderlijk eenvoudig die doelpunten weg werden gegeven, maar het was in de eerste helft dweilen met de kraan open. De Wijchenaren wervelden over het veld. De behendige en veelvuldig van positiewisselende spitsen waren nagenoeg ongrijpbaar, alleen dichtbij het DVV-doel bakten ze er gelukkig meestal niets van.

En DVV dan in de eerste helft? Wat speldenprikjes hier en daar, want de Duivenaren waren tot niet meer in staat dan de bal blind naar voren te knallen. Het spel was echt een aanfluiting. De verdediging was een gatenkaas, het middenveld was nergens te bekennen en de aanvallers stonden erbij en keken ernaar.

Maar toen was daar de wederopstanding van DVV. Opeens ging in het begin van de tweede helft wel lopen en kregen de Duivenaren eindelijk grip op hun tegenstanders, die de eerste helft ook alle klutsballen mee hadden. Rechtsbuiten Daan van de Ven, die de tweede helft noodgedwongen als centrale middenvelder speelde(!), kopte in de 55ste minuut een voorzet van Kelvin Lenselink onberispelijk raak: 1-2. Weg was ineens de Wijchense suprematie en DVV ging op jacht naar de gelijkmaker. Eindelijk werden de Woezik-spelers aangepakt (op een sportieve wijze wel te verstaan) en de wedstrijd kantelde volledig.

De gelijkmaker van DVV kon niet uitblijven en viel dan ook in de 65ste minuut, achteraf gezien was dat wellicht veel te snel. Een vrije trap werd door Kelvin Lenselink perfect voor het doel gebracht waarna Jelmer Goedhart met het hoofd leek te scoren. ‘Leek’ want Jelmer sloeg de bal met de hand in het doel. Dat zag waarschijnlijk iedereen van de driehonderd aanwezigen, op één man na en dat was uitgerekend de scheidsrechter, die de treffer goedkeurde.

Heel Woezik haalde woest verhaal bij de man in het zwart, die de handsbal niet had gezien en dan niets anders kon dan het doelpunt goedkeuren. Uiteraard stond ook de grensrechter van Woezik enorm kabaal te maken, maar clubgrensrechters worden conform het KNVB-reglement voor dit soort situaties terecht niet meer serieus genomen, want die staan er alleen maar om de scheidsrechter te beduvelen (hoewel de beste man in dit geval gelijk had).

Het is knap van de boze Woezik-spelers dat ze er na die enorme tegenslag in slaagden om zich weer op het spel te focussen en het heft van de wedstrijd weer in handen te nemen. Maar de 3-2 kort na de gelijkmaker was wel een mazzeltje.Van een meter of veertig werd een vrije trap snoeihard op goal geschoten. Het DVV-muurtje ontbrak (dat hadden maar twee of drie spelers hoeven te zijn recht voor de bal, bijvoorbeeld de aanvallers die altijd rond de middellijn blijven lummelen) en de jeugdige doelman Robin Lansbergen had de bal niet klemvast, hetgeen geen schande was op het natte veld. Robin leek de bal in tweede instantie alsnog te kunnen pakken, maar een Woezik-aanvaller was er als de kippen bij om simpel de 3-2 binnen te tikken. Een DVV-verdediger was in geen velden of wegen te bekennen.

Joey de Haan was daarna weliswaar nog dichtbij de gelijkmaker, maar Woezik was net als in de eerste helft weer heer en meester op het veld en combineerde er weer lustig op los, ook al moesten twee gevaarlijke aanvallers zich laten vervangen. Terwijl DVV juist tot verbijstering van de eigen supporters, geen schim was van op de ploeg die in de eerste fase van de tweede helft het schier onmogelijke had gepresteerd.

Het wachtten was derhalve op de genadestoot van Woezik en die werd uitgedeeld via twee fraaie razendsnelle counters. Die werden mede mogelijk gemaakt doordat bij DVV na de hernieuwde achterstand van enige organisatie van de verdediging absoluut geen sprake meer was.

Na de 5-2 ging de wedstrijd, die tot dan toe een waar spektakelstuk was, uit als een nachtkaars. Woezik leek het na zo’n enerverende en emotievolle wedstrijd wel te geloven en DVV kon geen vuist meer maken. Woezik kreeg nog wel enkele mogelijkheden maar benutte die niet. Opvallend was ook dat de met gele kaarten smijtende scheidsrechter tegen het einde van de wedstrijd opeens wel rekening ging houden met de grensrechter van DVV en daardoor telkens voor buitenspel floot.

Maar dat doet er ook allemaal niet meer toe. DVV is inmiddels afgezakt naar de onwaardige vierde plaats van onderen. De promotiedroom van DVV is definitief voorbij en mede met het oog op de ellenlange waslijst met blessures, zullen nu de gelederen gesloten moeten worden en de mouwen moeten worden opgestroopt, om te voorkomen dat seizoen 2012-2013 eindigt in een nachtmerrie. Hopelijk slaagt trainer Wil Beijer erin om als koersvaste kapitein het DVV-schip door deze woelige baren te loodsen.

Zondag a.s. speelt DVV thuis tegen Leones.

De opstelling:

Robin Lansbergen; Joey Joosen, Paul van der Meer, Jelmer Goedhart en Patrick Gieling; Joey de Haan, Michel Ensing (25. Kelvin Lenselink), Stefan Vleeming en Daan van de Ven, Ian Hengeveld en Wesley Martens

Overige wissels: Enzo van Heumen, Bram van de Ven.

Geel kaarten: Stefan Vleeming, Kelvin Lenselink, Patrick Gieling en Joey de Haan.

Woezik-DVV 5-2 (2-0)

Daan van de Ven 1-2 (assist Kelvin Lenselink)
Jelmer Goedhart 2-2 (assist Kelvin Lenselink)

Bijzonderheden:
Er komt maar geen einde aan de bizar lange blessurelijst van DVV. Zondagmiddag moest Kevin Plasmans kort voor de wedstrijd afhaken. Michel Ensing, die niet zijn beste wedstrijd uit zijn DVV-loopbaan speelde, viel na 25 minuten geblesseerd uit.

Stefan Vleeming is de komende competitiewedstrijd wegens zijn vierde gele kaart geschorst. Stefan is een van de weinige DVVers die fysiek zijn mannetje staat en dat ontgaat de scheidsrechters ook niet. Vooral niet als na een flauwe gele kaart voor de tegenpartij DVV aan de beurt is.

Doelman Robin Lansbergen debuteerde in de basisopstelling bij DVV. Na de vaste keepers Bram van de Ven en Dick Evers is ook stand-in Jasper Steens geblesseerd afgehaakt. Robin kreeg ondanks zijn jeugdige leeftijd en geringe lengte de voorkeur boven routinier Rene Nijhuis, die momenteel in het tweede keept. Lansbergen speelde op de derde treffer na een uitstekende wedstrijd. Hij nam onbevangen in het doel plaats. Een instelling die vermoedelijk ook de andere spelers geen kwaad zou doen.

Enige lichtpuntjes zijn dat eerste doelman Bram van de Ven weer als reservekeeper op de bank zat en spits Wesley Mortier al weer aardig fanatiek aan het meetrainen is. Het vervelende is wel dat geblesseerde spelers geen wedstrijdritme op kunnen doen in het tweede elftal. DVV heeft weliswaar met veel kunst- en vliegwerk wel weer een tweede elftal bij elkaar geraapt. Dat staat momenteel met nul punten stijf onderaan, dus van lekker ballen is geen sprake.

Man of the match: Kelvin Lenselink

Player of the year:

Punten van bestuur: Kelvin Lenselink 3, Robin Lansbergen 2, Joey de Haan 1.

Punten trainer Wil Beijer: Robin Lansbergen 3, Jelmer Goedhart 2, Joey Joosen 1.

De foto's bij dit wedstrijdverslag zijn gemaakt door Jolanda Goedhart.