DVV heeft donderdagmiddag in het eerste duel van de nacompetitie een nuttige 2-1 overwinning behaald op Tubantia. Het had voor de Duivenaren nog veel mooier kunnen zijn als routinier Roy Peters in blessuretijd bij de stand 2-0 een penalty had benut. Maar daar staat tegenover dat geen enkele Duivenaar had mogen klagen als Tubantia na 25 minuten na twee dotten van kansen met 0-2 voor had gestaan en de promotiedroom op dat moment al over en uit zou zijn geweest. Derhalve wacht DVV zondagmiddag in Hengelo een heet middagje. Het wordt in ieder geval superspannend.

En dat had niet gehoeven. Met een katterig gevoel dropen de Duivenaren donderdagmiddag na het laatste fluitsignaal af. Daar waar vorig seizoen het eerste promotieduel tegen SV Epe, dat lang zo sterk niet is als Tubantia, kansloos met 2-0 werd verloren, was nu de zwaarbevochten 2-1 overwinning geen reden voor een feestje.

De teleurstelling over de gemiste strafschop en de enkele minuten voor tijd weggegeven strafschop aan Tubantia, die wel werd benut, was te groot. Die strafschop zette het wedstrijdverloop van de tweede helft ook volledig op zijn kop. DVV was heer en meester, creëerde kansen bij de vleet, maar vergat de score uit te bouwen. Vreemd genoeg richtte Tubantia zich pas op nadat de linksback in de eerste minuut van de blessuretijd volkomen terecht met een rode kaart van het veld werd gestuurd door de uitstekende scheidsrechter.

Zo hectisch als in de slotfase, zo tam begonnen beide teams aan het eerste promotieduel. Het was voorzichtigheid troef om maar vooral niet tegen een snelle achterstand aan te lopen. Dat zou DVV echter wel zijn overkomen als doelman Dick Evers niet zo bravoureus zou zijn opgetreden toen twee Tubantia-spelers in de 15de en 23ste minuut alleen voor hem opdoken. Evers, die de laatste weken zijn beste vorm ooit bij DVV etaleert, redde twee keer weergaloos en speelde ook de rest van de wedstrijd een sublieme pot.

De twee gave reddingen van Evers waren tot de 42ste minuut ook de hoogtepunten van het toen nog lome duel. Maar daarna ontbrandde de strijd. Het begon met een fraaie dieptepass van voorstopper Jan-Willem Boschker, die andermaal de pijn van een blessure verbeet, op linksbuiten Kelvin Lenselink, die de bal vervolgens keurig voorzette op Michel Ensing die beheerst afrondde: 1-0.

Op slag van rust had rechtsbuiten Ian Hengeveld de voorsprong moeten uitbreiden. Prachtig gelanceerd, stormde hij op de doelman van Tubantia af. Maar het leek wel alsof Ian te veel tijd had om na te denken hoe hij de keeper zou verschalken. En helaas maakte hij de verkeerde keuze door de bal over de doelman te willen lobben. Dat lukte weliswaar, maar de bal ging ook over het doel.

Tijdens de pauze huldigde DVV alle kampioenen bij de jeugd. Een prachtig spektakel, waarvan met name de jongste jeugd zichtbaar genoot. Vol trots toonden ze daarna de ontvangen kampioensmedaille aan hun ouders. De vele kampioenen en hen begeleiders zorgden voor een lekker sfeertje rondom het kunstgrasveld, waarop het promotieduel werd afgewerkt. Deze week zou in opdracht van de gemeente begonnen worden met een grondige onderhoudsbeurt van het hoofdveld, maar daar was donderdag nog helemaal niets van te zien.

Direct na de pauze maakte Ian Hengeveld zijn misser ruimschoots goed. Joey de Haan stuurde hem met een prachtig steekpassje de diepte in. Dit keer deed Ian wel alles goed. Hij gaf de bal laag en hard voor, waar Wesley Mortier nog miste, maar Kelvin Lenselink attent raak schoot.

Daarna volgde er een fase waarin vooral beide doelmannen zich onderscheidden. Drie keer voorkwam de keeper van Tubantia een derde tegentreffer, terwijl Dick Evers in een een-tegen-eensituatie andermaal subliem redde. Het gevaar was daarna nog niet geweken maar Jan-Willem Boschker bracht, tot groot genoegen van zijn trotse pa, redding op de doellijn.

In de 69ste minuut appelleerde heel Tubantia voor een strafschop nadat doelman Evers een tegenstanders onderuit haalde. De scheidsrechter floot ook, maar voor buitenspel. Dat was in de reguliere speeltijd wel zo’n beetje het laatste vermeldenswaardige feit, maar de bijna vijftien minuten blessuretijd, grotendeels veroorzaakt doordat de keeper van Tubantia van schoeisel mocht wisselen(!), zorgden voor een daverend slotstuk.

Dat begon in de 91ste minuut met een volkomen terechte rode kaart voor de rechtsback van Tubantia die Ian Hengeveld bijkans in tweeën schopte. De dader dacht daar heel anders over, maar protesteerde opvallend beschaafd. Die protesten herhaalden zich in de 93ste minuut toen de scheidsrechter tot verbazing van vriend en vijand een duikeling van Ian Hengeveld met een strafschop beloonde: de uitgelezen kans op 3-0 en een voortijdige beslissing van het tweeluik met Tubantia. Maar de anders zo trefzekere penaltyspecialist Roy Peters schoot hoog over.

In de 100ste minuut kreeg DVV lik op stuk. En dat zat er ook een beetje aan te komen. Want pas met tien man ging Tubantia eindelijk fanatiek op jacht naar de zo belangrijke aansluittreffer en daar wist DVV geen raad mee. De strafschop werd door dramatisch slecht verdedigen van DVV ingeleid, het leek wel of alle spelers nog bezig waren met de verwerking van de misser van Roy Peters.

Patrick Gieling was uiteindelijk de ongeluksvogel die de strafschop van Tubantia veroorzaakte. Hij leek het gevaar nog te kunnen keren maar al struikelend raakte hij de bal met de hand. Als DVV even daarvoor geen makkelijk gegeven strafschop zou hebben gekregen, dan had de scheids het nog als ongelukje weg kunnen wuiven, maar nu kon hij niets anders doen dan naar de penaltystip wijzen. Tubantia benutte dit buitenkansje van elf meter wel: 2-1. En nog was het plotseling enerverende duel niet voorbij, maar invaller Dennis Aerts kopte de bal net over het doel.

DVV zal zondag in Hengelo vol aan de bak moeten om zich te plaatsen voor de finale van de nacompetitie tegen vermoedelijk Sportclub Bemmel dat de eerste wedstrijd tegen WSV in Apeldoorn met 0-1 won. Geruststellende gedachte is echter dat de Duivenaren dit seizoen buitenshuis veel beter spelen en veel meer winnen dan thuis. Dat neemt niet weg dat alle spelers een topprestatie zullen moeten leveren om eersteklasser Tubantia te elimineren.

De opstelling:
Dick Evers; Jerry van Kerkhof, Roy Peters, Jan-Willem Boschker (71. Jordy van Doesburg) en Patrick Gieling; Joey Joosen, Michel Ensing en Joey de Haan; Ian Hengeveld, Wesley Mortier (94. Dennis Aerts) en Kelvin Lenselink (94. Paul van der Meer).

Overige wisselspelers: Thomas Haans en Joost Baarslag.

Bijzonderheden:

Eindelijk daar was ie dan: de return van onze langdurig geblesseerde eminente aanvoerder Paul van der Meer, die een minuut nadat ie in het veld kwam meteen een gele kaart te pakken had.

De geblesseerde Jelmer Goedhart, die zondag op krukken aanwezig was, komt dit seizoen niet meer in actie.

Jordy van Doesburg speelde een half uur zeer verdienstelijk als voorstopper, het blijft opmerkelijk dat hij dit seizoen zo weinig speeltijd heeft gekregen en Jordy keert dan ook terug naar Sportclub Westervoort.

Het tweede elftal van DVV kan mede door twee rode kaarten promotie vergeten na een 6-1 nederlaag.

DVV – Tubantia 2-1 (1-0)

Michel Ensing 1-0 (assist Kelvin Lenselink)

Kelvin Lenselink 2-0 (assist Ian Hengeveld)

Gele kaarten: Paul van der Meer.

Man of the match: Dick Evers.

Player of the year:
Punten van bestuur: Dick Evers 3, Kelvin Lenselink 2, Jerry van Kerkhof 1.
Punten trainer Wil Beijer: Dick Evers 3, Ian Hengeveld 2, Kelvin Lenselink 1.

Wedstrijdsponsor: Grip accountants en adviseurs (Ron Polman)

Man of the match sponsor: Ronald Gerressen dienstverlening en rioolontstoppingen

Balsponsor: PACKcenter Verpakkingen (Albert van ’t Blik)

Sponsor pupillenteam van de week: Dammers Administratiekantoor (Hans Coret)

Sponsor prijs man of the match: Palm Breweries Nederland (Peter Ackerman)