DVV heeft zich zondagmiddag 45 minuten van zijn slechtste kant laten zien maar daarna gelukkig ook 45 minuten van zijn beste kant. En in die tweede helft zat ook werkelijk alles wat voetbal zo boeiend maakt: strijd, passie, goed voetbal en doelpunten. Joey de Haan maakte in de negentigste minuut de winnende treffer en zorgde zo voor de na de eerste helft (ruststand dikverdiend 2-0 voor Orion) door geen enkele Duivense supporter meer mogelijk gehouden zege voor DVV.

En daarmee lijkt de basis te zijn gelegd voor een daverend competitieslot van de Duivenaren. De wijze waarop met goed en meeslepend voetbal én jeugdig enthousiasme de slijtageslag tegen Orion werd gewonnen, zorgde voor een big smile op alle Duivense gezichten. Die stonden na een allerbelabberdste eerste helft trouwens zonder uitzondering op onweer, want wat DVV de eerste 45 minuten in Nijmegen presteerde was beneden alle peil.

Hoewel woorden als ‘presteren’ en ‘peil’ beter vermeden kunnen worden, want het was werkelijk niet om aan te zien. Gewillig liet de ploeg zich naar de slachtbank leiden. Achterin werd het balletje doelloos rondgetikt, dat lukte weliswaar soepeltjes maar dat kwam vooral doordat het op de counter loerende Orion dat prima vond.

De Nijmegenaren verkeren in acuut degradatiegevaar en hebben het resultaat heilig verklaard. In de winterstop is de trainer er uitgeknikkerd en vervangen door Bram Braam, een voormalige Ajacied uit de actieve periode van Johan Cruijff. Braam heeft zijn ploeg op scherp gezet (dat was ook wel nodig na bijna vijftig tegentreffers in dertien wedstrijden) en hervatte de competitie vorige week in Beneden-Leeuwen met een zeer verdienstelijk 3-3 gelijkspel tegen kampioenskandidaat Leones.

Zondag leek het gretige Orion het herstel door te zetten. De fysiek sterke ploeg wachtte geduldig op kansjes en die werden door DVV op een presenteerblaadje aangeboden. De Duivenaren mochten de handen dichtknijpen dat ze bij de rust slechts met 2-0 achterstonden. Die doelpunten waren beide weggevertjes van de veel te slappe DVV-defensie.

De eerste was een kopbal vanaf de rand van het strafschopgebied, die zat mooi in de bovenhoek maar de kopper werd geen strobreed in de weg gelegd. De voorbereiding van de tweede Nijmeegse treffer op slag van rust was zelfs van Duivense makelij. Omdat uw verslaggever daar zich nu nog hevig over op zit te winden, laten we het bij de constatering dat de Nijmeegse aanvaller het buitenkansje vervolgens koelbloedig benutte.

Terwijl de echte Duivense diehards teneergeslagen ook in de rust de kou buiten trotseerden en droomden over een speler als Stefan Vleeming die de mouwen wel altijd opstroopt, moet het in de kleedkamer van DVV hebben gedonderd. En als uw verslaggever trainer van Orion zou zijn dan zou ik graag willen weten wat er in de thee van DVV heeft gezeten. Het duurde overigens nog even voor het wondermiddeltje ging werken, want de eerste tien minuten na rust speelde DVV weliswaar een stuk agressiever (dat kon ook moeilijk anders na de slaapverwekkende eerste 45 minuten), maar Orion was bij een uitval dichter bij 3-0 dan DVV bij de anschlusstreffer.

Maar na die misser kantelde de wedstrijd plotseling. Het leek wel of de Duivenaren genoeg hadden van het gepruts gedurende het eerste uur. En ja als het bij DVV Dream Team gaat lopen dan is de ploeg door geen enkele tegenstander te stuiten. Plots wonnen de DVV-verdedigers alle duels en was het middenveld in Duivense handen. Een uur lang sjokte middenveldmaestro Michel Ensing (leuk pasje hier, leuk pasje daar, maar rendement nihil) over het veld om van het een op het andere moment zijn turbo aan te zetten. Hopelijk behoort daarmee het gezeur over de fysieke gesteldheid van Ensing, die volgens critici geen hele wedstrijd meer zou kunnen spelen, vanaf nu definitief tot het verleden. Bovendien: als de oudjes Ensing en Peters zondag bij Orion hadden meegedaan, dan had die ploeg zeker gewonnen.

De regie bij DVV was dit keer in handen van Jelmer Goedhart, de jongste speler op het veld en zondag was hij in de tweede helft ook de beste. En last but not least was daar de wederopstanding van Joey Joosen die een anonieme eerste helft speelde, maar in de tweede helft voorop ging in de strijd en eindelijk ook eens net als Stefan Vleeming niet schuwde om de beuk er in te gooien. Het is sneu voor zijn geblesseerde collega’s op het middenveld maar in deze vorm spelen ze de herboren Joosen echt niet meer uit het eerste.

Ook in de voorhoede van DVV kregen ze de geest. Linksbuiten Kelvin Lenselink was na de pauze weer de ongrijpbare Messi, die zijn tegenstander tot wanhoop drijft. Op rechts was alleskunner Joey de Haan weliswaar niet zo nadrukkelijk aanwezig, maar op twee momenten (en dat waren de beslissende) liet hij zijn grote klasse zien. Spits Wesley Mortier was een plaag voor zijn tegenstander. Hij werkte zich weer uit de naad zonder dat dat dit keer ten kostte ging van zijn scherpte voor het vijandelijke doel. Mortier heeft een mindere fase gehad in november en december, maar is nu weer helemaal terug. Overigens is hij ook komend seizoen in het shirt van DVV te bewonderen.

De ommekeer kwam in de 63-ste minuut. Op onnavolgbare wijze was de steeds slimmer voetballende Joey de Haan zijn tegenstander in het strafschopgebied te vlug af, waarna de Orion-doelman Joey alleen maar met een overtreding van scoren af kon houden. De daaruit voortvloeiende strafschop werd inderdaad gegeven, maar de rode kaart voor de Nijmeegse goalie bleef uit. Roy Peters stuurden hem gelukkig vanaf 11 meter wel de verkeerde hoek in: 2-1.

Om de druk op te voeren, besloot trainer Wil Beijer vervolgens voorstopper Jan- Willem Boschker te vervangen door spits Dennis Aerts. Een wissel die bijzonder goed uitpakte en dat mag ook wel eens worden vermeld. Boschkers taak zat er ook op want de irritante maar wel handenbindende spits van Orion was even daarvoor ook al naar de kant gehaald. Voor Orion was dat achteraf het breekpunt van de wedstrijd.

DVV deed vervolgens nog maar één ding en dat was vol op de aanval spelen. Dat ging ook nog eens gepaard met prachtig combinatievoetbal met Ensing als draai- en middelpunt en dan kunnen doelpunten niet uitblijven, zeker niet tegen de meest gepasseerde verdediging van 2i. De druk op de Orion-defensie nam met de minuut toe en het wachten was op de gelijkmaker. Wesley Mortier nam hem in de 70ste minuut voor zijn rekening en het was weer zo’n typische Mortier-goal. Op de rand van de zestien knalde hij de bal uit een niet eens kansrijke situatie precies onder in de hoek: 2-2.

Die gelijkmaker was ook voor Orion het signaal om de defensieve stellingen wat vaker te verlaten. De Nijmegenaren staan bijna onderaan en zouden met een gelijkspel ook niet veel opschieten. Vervolgens voltrok zich een meeslepende voetbalslijtageslag met alles er op en eraan. De bal vloog als in een flipperkast over en weer en er waren kansen voor beide doelen. Orion mistte de kans op 3-2, DVV-invaller Dennis Aerts ook want hij kopte een sublieme voorzet van Messi te zacht in.

Toch bezweek Orion uiteindelijk voor de Duivense dadendrang. Maar daar moest wel tot in de 90ste minuut op worden gewacht. Een vrije trap belandde in de slotminuut na enkele mistrappen van zowel Duivenaren als Nijmegenaren en via de rug (!) van de op de grond liggende Roy Peters voor de voeten van de Joey de aan Haan, die de bal nog net op doel kon schieten. Joey raakte de bal niet helemaal goed en verraste daarmee de wanhopig grabbelende doelman van Orion: 2-3.

De vreugde en ontlading in het Duivense kamp waren groot. Maar er wachtte nog vijf, zes minuten blessuretijd en een ware stormloop op het doel van DVV. Maar inmiddels hadden de DVV-verdedigers hun zaakjes wel goed voor elkaar en met uitvallen was DVV veel gevaarlijker. De wedstrijd was beslist toen enkele Orionspelers het spoor bijster raakten en hun frustraties botvierden op tegenspelers. Vorig seizoen overkwam ze dat in Duiven ook al.

Ditmaal kon de voorstopper met rood van het veld vertrekken nadat hij Wesley Mortier neersloeg tijdens een opstootje. Daaraan ging een zware overtreding op de doorgebroken Messi vooraf. Met twee gele kaarten kon de scheidsrechter voorkomen dat de boel uit de hand liep, maar de wedstrijd was gespeeld.

Opvallende verschijning in de basisopstelling van DVV was zondagmiddag aanvoerder Roy Peters. Hij wacht op een schorsing na zijn vijfde gele kaart tegen Presikhaaf, maar door een computerstoring bij de KNVB kan de schorsing pas later ingaan. Dat meevallertje kon trainer Beijer goed gebruiken want hij moest middenvelder Kevin Plasmans en rechtsbuiten Ian Hengeveld door blessures missen. Paul van der Meer en Tim Steffen bivakkeren al veel langer in de lappenmand.

Zondag a.s. speelt DVV thuis tegen degradatiekandidaat Albatross, dat de eerste wedstrijd na de winterstop verrassend met 3-7 uit van Grol won, maar zondag thuis met 5-1 werd ingemaakt door Leones. Gezien de komende vorstperiode is het niet te verwachten dat de wedstrijd zondag doorgaat. Uitwijken naar het kunstgrasveld kan ook niet want daar mag niet op worden gevoetbald als het vriest, echt waar!

De opstelling:

Dick Evers; Jerry van Kerkhof, Roy Peters, Jan- Willem Boschker (64. Dennis Aerts) en Patrick Gieling; Joey Joosen, Michel Ensing en Jelmer Goedhart; Joey de Haan, Wesley Mortier en Kelvin Lenselink (92. Joost Baarslag).
Overige wisselspelers: Marc Chambone, Dylan Voorend.

Orion - DVV 2-3 (2-0)

Roy Peters penalty 2-1 (overtreding op Joey de Haan)

Wesley Mortier 2-2 (assist Kelvin Lenselink)

Joey de Haan 2-3 (assist Roy Peters die de bal liggend tegen zijn rug kreeg!)

Gele kaarten: Dennis Aerts

Man of the match: Jelmer Goedhart.

Player of the year:
Punten van bestuur: Jelmer Goedhart 3, Michel Ensing 2, Joey de Haan 1.
Punten trainer Wil Beijer: Jerry van Kerkhof 3, Joey Joosen 2, Michel Ensing 1.