Hoe raar het ook klinken mag, maar een jeugdig DVV heeft zondagmiddag op een mistig Horsterpark een van de beste wedstrijden van het seizoen gespeeld, maar toch met 1-4 verloren. Tegenstander Leones wist in de eerste helft met kunst en vliegwerk de schade tegen een toen nog weergaloos DVV tot 1-0 beperkt te houden (het had minstens 3-0 kunnen, nee moeten zijn) om in de in de tweede helft niet eens onverdiend toe te slaan en vier keer te scoren.

DVV verscheen zondagmiddag met een piepjong elftal aan de aftrap en ‘betaalde’ daar de prijs voor. De Duivense jeugd kan fantastisch voetballen. Kampioenskandidaat Leones werd zondag grote delen van de eerste helft op alle fronten overklast, maar bleef door ervaring op de been. Leones liet DVV uitrazen en probeerde alleen maar met man en macht de schade in de eerste helft zoveel mogelijk beperkt te houden. DVV daarentegen anticipeert (nog) niet goed als het even tegenzit, met name op het mentale aspect. Ook zondag gingen de koppies na een onnodige tegentreffer omlaag en niet voor het eerst dit seizoen werden de Duivenaren daarna in kort tijdsbestek naar de slachtbank geleid. Opvallend genoeg overkomt dat de ploeg vooral tijdens thuiswedstrijden, waarvan er nu al drie met grote cijfers zijn verloren en dan laten we de inmaakpartij tegen Achilles’29 gemakshalve even buiten beschouwing.

Het verschil zat hem zondag in de achterhoede. Niet dat die van DVV zoveel beter of slechter was dan die van Leones. Maar de geroutineerde verdedigers uit Beneden-Leeuwen waren net wat uitgekookter en incasseerden de gele kaarten schouderophalend. Ze kregen die kaarten omdat ze op cruciale momenten niet schroomden om kansrijke Duivense aanvallen op onreglementaire wijze te stoppen, overigens zonder daarbij de botte bijl te hanteren.

Terwijl aan de andere kant van het veld de DVV-verdedigers veel te lief waren. Dit is geen pleidooi van uw verslaggever om te gaan lopen schoppen, maar je mag een tegenstander wel laten merken (en voelen) dat er met jou niet te sollen valt. De DVV-aanvallers weten na tien competitiewedstrijden dat zo’n aanpak werkt. Nou de aanvallers van de tegenpartij nog, want die hebben vaak een heerlijk middagje tegen de af en toe ideale schoonzonen van trainer Wil Beijer. Wat dat betreft is het raadzaam als de hulptrainers Hein Diepenbroek en Ronald van Rossum de jeugd van DVV deze week eens gaan vertellen en liefst ook demonstreren hoe ze vroeger bij Arnhemse Boys verdedigden.

Maar goed, deze kritische beschouwingen zouden achterwege zijn gebleven als DVV in de eerste helft had gedaan wat het op basis van een gigantisch veldoverwicht had moeten doen: de kansen benutten en de wedstrijd vroegtijdig beslissen. DVV met zes spelers in de basis die twintig jaar of jonger zijn, speelde de eerste helft fantastisch. Het dit seizoen nog ongeslagen Leones werd bijkans zoek gespeeld. Het was aan pech in de afronding te wijten dat DVV bij het rustsignaal slechts met 1-0 voor stond.

Dat doelpunt in de vijfde minuut was een beauty. Michel Ensing en Wesley Mortier combineerden er op de rand van het strafschopgebied lustig op los en wandelden door de Leones-defensie, waarna de Arnhemse topscorer met de punt van de schoen het beslissende tikje gaf. Leones probeerde met de moed der wanhoop meer tegentreffers te verhinderen.

Toch kwamen er diverse Duivenaren in uitstekende scoringspositie, maar die faalden allen jammerlijk. In de tiende minuut brak Jelmer Goedhart op links door maar niemand stond op de juiste plek om zijn voorzet in het doel te schieten, terwijl in de 20ste minuut een unieke DVV-aanval, die aan de andere kant van het veld begon, door Wesley Mortier net niet kon worden bekroond. In de 39ste minuut had de doorgebroken Joost Baarslag geen kracht meer om zijn imposante run doeltreffend af te ronden en kon de uitstekende Leones-doelman andermaal redding brengen. In de rebound raakte Jelmer Goedhart de bal niet goed. In dit overzicht ontbreken de halve mogelijkheden en kansen.

Het spel van DVV was onder aanvoering van het uitblinkende middenveldtrio Michel Ensing, Joey de Haan en Kevin Plasmans op dat moment een lust voor het oog (misschien wel het beste ooit). Pas in de laatste minuten voor de pauze ontworstelde Leones zich aan de Duivense druk. De Leones-aanvallers lieten in die fase al zien dat het behendige voetballers waren. Dat bleek een voorbode te zijn voor de tweede helft.

In de pauze vreesde menig supporter al dat het DVV nog wel eens lelijk zou kunnen opbreken dat het te weinig afstand had genomen. Toch was DVV na de rust aanvankelijk dichter bij 2-0 dan Leones bij de gelijkmaker. De eerste keer werd het Duivense gevaar geneutraliseerd door de voorstopper van Leones die ten koste van een gele kaart Wesley Mortier op het laatste moment stuitte, terwijl DVV’s topscorer een minuut later de verdedigers net niet kon verschalken.

Daarna was het Leones wat de klok sloeg. En zoals DVV al eerder dit seizoen is overkomen, sloeg de tegenstander in een kort tijdsbestek genadeloos toe. In de 55ste minuut werd slap verdedigen afgestraft met de gelijkmaker. In de 61ste minuut werd de bal in de DVV-verdediging niet resoluut genoeg weggewerkt, waarna de aanvoerder van Leones de bal vanaf pakweg dertig meter met een zondagsschot in het Duivense doel ramde, echt een wereldgoal. Terwijl dezelfde speler zes minuten later een vrije trap verraderlijk voor de Duivense doel trapte waarna doelman Thomas Haans verrast werd door een rare stuit van de bal: 1-3. Langs de kant stonden de DVV-supporters zich schier wanhopig af te vragen hoe het mogelijk was dat de wedstrijd zo kon kantelen. In de Gelderlander lazen we maandagmorgen dat het verval volgens trainer Beijer komt door persoonlijke fouten.

De trainer van Leones anticipeerde in de rust adequaat op het spelbeeld van de eerste helft. Met enkele tactische omzettingen kreeg hij zijn ploeg weer aan de praat, want na de rust heerste het toen wel felle Leones op met name het middenveld waar zijn spelers de eerste helft nog werden afgebluft. Een van de oorzaken voor de ineenstorting van DVV was ook de gedaanteverwisseling van Kevin Plasmans, die de eerste helft excelleerde, maar de tweede helft onzichtbaar was. Daarmee was de angel uit het Duivense aanvalsspel gehaald.

Een kwartier voor tijd leek spits Wesley Morter het duel toch nog een andere wending te gaan geven, maar de bal wilde er gewoon niet in. Ook in tweede instantie redde de doelman van Leones op weergaloze wijze. Daarna was het game-over voor DVV. Ook al probeerde trainer Wil Beijer met een dubbele wissel zijn aanval met Joey van Zanten en Dennis Aerts nieuwe impulsen te geven, maar Leones speelde geroutineerd de wedstrijd uit en scoorde en passant de vierde treffer.

Zo veel doelpunten vallen er aanstaande zondag vermoedelijk niet. Dan komt namelijk in Duiven het stugge Varsseveld op bezoek. Die ploeg staat met achttien punten op een zeer verdienstelijke vierde plaats en heeft na tien wedstrijden slechts 9 tegentreffers. DVV moet zondag winnen om deel te blijven uitmaken van de subtop. Hopelijk begint deze week bij de Duivenaren ook de overvolle ziekenboeg leeg te stromen. Zondag ontbraken Kelvin Lenselink, Dick Evers, Paul van der Meer, Ian Hengeveld en Tim Steffen.

De opstelling: Thomas Haans; Jerry van Kerkhof, Roy Peters, Jan-Willem Boschker (78. Dennis Aerts) en Patrick Gieling; Joey de Haan (78. Joey van Zanten), Michel Ensing en Kevin Plasmans; Joost Baarslag, Wesley Mortier en Jelmer Goedhart.
Overige wisselspelers: Marc Chambone (keeper) en Frank Kuypers.

DVV – Leones 1-4 (1-0)

Wesley Mortier 1-0 (assist Michel Ensing)

Man of the match: Jelmer Goedhart.

Player of the year:
Punten van bestuur: Jelmer Goedhart 3, Michel Ensing 2, Wesley Mortier 1.
Punten trainer Wil Beijer: Joost Baarslag 3, Wesley Mortier 2, Michel Ensing 1.

Wedstrijdsponsor: Faunaland XL Sascha (Bertus en Brigitte Elsman.

Balsponsor: Kwaliteitsslagerij Theo en Thea Scholten.

Man of the matchsponsor: Hendriks Hoveniers (Hans Hendriks.

Sponsor prijs man of the match: Palm Nederland (Peter Ackerman).