In een koud Groenlo heeft DVV zondagmiddag een hartverwarmende wedstrijd gespeeld tegen het thuis altijd sterke Grol, dat bovendien al vijf wedstrijden op rij ongeslagen was. Op basis van een superieure techniek waren de Duivenaren lange tijd heer en meester, maar ze verzuimden het karwei af te maken. Op het moment dat ze dat toch deden, werd de winnende treffer tien minuten voor tijd op appel van de grensrechter van Grol volkomen ten onrechte afgekeurd en bleef het 1-1. Hoewel het geen extra punten oplevert, waren de Duivenaren wel de morele winnaars.

 

Wat is dat toch met grensrechters bij een aantal voetbalclubs in de Achterhoek. Door de grote aanhang en hun belangrijke rol in de lokale gemeenschap ademen de clubs op hun doorgaans prachtige accommodaties altijd een heerlijk voetbalsfeertje uit, maar langs de lijn bij de eerste elftallen loopt vaak een drama met een vlag in de hand. De grensrechter van Silvolde was een verhaal apart. Dat heeft ie zelf gelukkig ook ingezien en hij is inmiddels dan ook gestopt, maar zijn opvolger heeft zich al aangediend: de grensrechter van Grol.

 

Uw verslaggever moet zich inhouden om hem niet meteen als een dorpsidioot af te gaan schilderen, maar wat bezielt zo’n man om op een zondagmiddag ons voetbaluitje, waar we ons de hele week al hardwerkend op verheugen, negentig minuten lang systematisch te verzieken. Als klap op de vuurpijl presteerde die van Grol het zondagmiddag om een glaszuiver doelpunt van Wesley Mortier te dwarsbomen. De bal werd keurig teruggelegd en Wesley kwam achter zijn man vandaan. Maar de ‘drol van Grol’ stond te vlaggen voor vermeend buitenspel en was zo trots als een pauw dat de scheidsrechter in zijn bedrog trapte.

Het is maar goed dat DVV onlangs een convenant heeft getekend om je een beetje op een sportveld te gedragen (was ook wel nodig voor uw verslaggever) maar anders hadden uw op dat moment razende reporter en zijn kompanen zondagmiddag die ‘drol van Grol’ er helemaal doorheen getrokken. En daarmee besluiten we dit fraaie staaltje selectieve verontwaardiging, want maar al te vaak krijgt DVV-grensrechter Henk Kemper te horen dat ie te ‘eerlijk’ vlagt dat wil zeggen veel te weinig vlagt.

Terug naar de wedstrijd. DVV heeft de afgelopen weken onmiskenbaar de weg naar boven weer gevonden. Wellicht komt dat ook doordat er nauwelijks nog wisselingen in de opstelling van het elftal worden doorgevoerd. Dat is natuurlijk lullig voor degenen die op de bank of de tribune moeten plaatsnemen, maar het is het spel van de Duivenaren beslist ten goede gekomen.

De achterhoede is solide. Doelman Thomas Haans (18) is een openbaring als vervanger van de geblesseerde vaste doelman Dick Evers, die deze week de looptraining weer hoopt te hervatten. De jeugdige backs Jerry van Kerkhof en Patrick Gieling lijken hun draai gevonden te hebben. Daarmee doen we Jerry zelfs te kort, want hij voetbalt elke week beter. In het centrum hebben de routiniers Jan-Willem Boschker en Roy Peters hun zaakjes aardig voor elkaar. Op één momentje na dan zondagmiddag en toen lag de bal er voor Grol ook meteen in.

Op het middenveld werd de bikkelende aanvoerder Paul van der Meer aanvankelijk node gemist, maar de technisch zeer vaardige Michel Ensing, Kevin Plasmans en Joey de Haan beginnen de laatste weken steeds beter op elkaar ingespeeld te raken. De excellerende Ensing snoerde zijn critici (‘Ensing verdedigt te weinig’ of ‘Ensing kan het niet meer belopen’) zondagmiddag op vakkundige wijze de mond en werd uitgeroepen tot man of the match.

Het spel van het gedreven middenveldtrio is dusdanig goed dat ondergetekende voor het eerst blij is dat hij niet in de schoenen staat van trainer Wil Beijer. Die zal namelijk een bij voorbaat omstreden besluit moeten nemen als zijn captain Van der Meer weer hersteld is van de blessure, die hij in de derde (!) wedstrijd van het seizoen tegen Albatross opliep.

In de voorhoede ontbraken zondag misschien wel de twee grootste talenten van DVV: Tim Steffen en Ian Hengeveld, twee schitterende vleugelspelers. Beiden amper achttien jaar, maar helaas ook bijzonder blessuregevoelig. Maar goed de een zijn blessure is de ander zijn kans. En die greep Joost Baarslag (ook nog een jonkie al zit ie al vier seizoen bij de selectie) zondag in de tweede helft met beide handen.

De eerste helft was zijn spel met veel te veel balverlies weer voer voor zijn critici, maar Joost herstelde zich in de tweede helft fenomenaal. Er ging dreiging van hem uit, hij was een balvast aanspeelpunt en hij bekroonde zijn glansoptreden met de openingstreffer. Joost moet alleen nog leren dat hij als rechtsbuiten het veld ook breed moet houden om ruimte te creëren voor topscorer Wesley Mortier, wiens kwaliteiten door zijn medespelers nog steeds niet optimaal worden benut.

Mortier is de beroerdste niet en werkt zich al weken lang een slag in de rondte. Hij verdedigt noodgedwongen zelfs regelmatig mee (dat heeft zelfs zijn schoonvader hem nog nooit zo veel zien doen) maar daarvoor is hij niet naar DVV gehaald. Goals daar moet hij voor zorgen en daar was hij zondagmiddag dichtbij, maar de grensrechter en de lat voorkwamen de winnende treffer.

De Duivense aanvaller die zondag het sterkst begon, kwam naarmate de wedstrijd vorderde nauwelijks nog in het spel voor. En dat terwijl linksbuiten Kelvin Lenselink een zwakke tegenstander had, waarvan zelfs de DVV-supporters hoopten dat hij na een blessurebehandeling in staat zou zijn om door te spelen. In de eerste helft liep Messi hem nog wel een paar keer voorbij, maar daar was in de tweede helft om mysterieuze redenen geen sprake meer van. Kelvin moest dan ook een kwartier voor tijd plaatsmaken voor de 18-jarige allrounder Jelmer Goedhart die het ook als linksbuiten uitstekend deed.

In dit overzicht ontbreekt Dennis Aerts niet. Al bijna tien seizoenen een vaste waarde in het eerste elftal van DVV. Maar de oprukkende jeugd, knaagt aan zijn status als eerste elftalspeler. Maar mits Dennis er keihard voor wil werken, blijft hij voor DVV van toegevoegde waarde, maar dan moet hij wel topfit zijn.

Het wedstrijdverslag dan. DVV dicteerde grote delen van de eerste helft het spel, zonder echt gevaarlijk in de buurt van het doel van Grol te komen. En als dat wel het geval was dan waren de Duivense voortwaartsen net niet doelgericht of slagvaardig genoeg. De grootste kans in de eerste helft was dan ook voor Grol, dat aantrad zonder aanvoerder en lokale voetbalheld Tom Kaak. Na een schitterende aanval, was het moeilijker om de bal naast in plaats van in het doel te schieten, maar de Grolse aanvaller slaagde daar toch in.

De tweede helft pakten de Duivenaren de zaken voortvarender aan. Niet langer werd de bal een beetje doelloos in de eigen gelederen rondgetikt. Onder impuls van de middenvelders werd ook de diepte gezocht. Dat resulteerde in de 48ste minuut in een schot van Kevin Plasmans dat met moeite door de keeper kon worden gestopt. Een minuut later was het wel raak. Wesley Mortier bracht na een corner met zijn hoofd Joost Baarslag in stelling die snoeihard uithaalde: 0-1.

Maar de vreugde over die voorsprong was van korte duur; om precies te zijn welgeteld twee minuten. Bij de middellijn werd de bal onnodig verspeeld en met een splijtende dieptepass werd de spits van Grol direct gelanceerd. Aangezien de centrumverdedigers van DVV in geen velden of wegen te bekennen waren, stond de Grolspits meteen oog in oog met doelman Thomas Haans, die in eerste instantie nog redding leek te gaan brengen maar dat te weifelend deed. Daardoor kreeg de Groenlose aanvaller een tweede kans, die hij zich niet liet ontnemen: 1-1.

Door die snelle gelijkmaker was DVV even de weg kwijt, maar meer averij liep het door de betrouwbare verdediging niet op. De Duivenaren lieten zich in die fase te veel meeslepen met het vechtvoetbal van Grol, dat daarbij overigens de grenzen van de sportiviteit geen enkele keer overschreed. Gaandeweg de tweede helft ontrolde zich een voetbalgevecht, dat weliswaar niet veel spektakel voor beide doelen bood, maar wel elke seconde boeide.

In de ijzersterke slotfase schakelde DVV nog een tandje bij en leek ook toe te slaan, maar de grensrechter van Grol gooide roet in het eten door in de 79ste minuut bij een doelpunt van Wesley Mortier volkomen ten onrechte voor buitenspel te vlaggen. Dat doelpunt was het resultaat van een weergaloze DVV-aanval. De scheidsrechter leek al naar het midden te wijzen, maar liet zich toch door de grensrechter foppen.

Nadat de woede daarover bij de DVV-spelers en supporters was bekoeld, rolde de een na de andere aanval op het doel van Grol af. Maar net dat laatste beetje raffinement ontbrak om Grol de genadeklap te geven. De mooiste mogelijkheid was in de 84ste minuut voor Wesley Mortier, die werd gelanceerd door Michel Ensing op een voortreffelijke wijze zoals alleen de maestro dat kan. Maar Wesleys schot scheerde via de lat over.

Zo blijft er voor de komende weken bij DVV 1 toch nog wat te verbeteren over. En dat is maar goed ook want de Duivenaren hebben het eerder dit seizoen na enkele uitstekende wedstrijden vervolgens hopeloos laten afweten. Waakzaamheid is derhalve geboden voor trainer Wil Beijer en zijn stafleden, die op korte termijn van het bestuur hopen te vernemen of de club met hen door wil gaan. Zondag wacht DVV thuis de topper tegen het op de tweede plaats staande Leones. DVV heeft 16 punten en Leones 19 punten. De inzet en het belang van de wedstrijd mogen duidelijk zijn.

De opstelling: Thomas Haans; Jerry van Kerkhof, Roy Peters, Jan-Willem Boschker en Patrick Gieling; Joey de Haan, Michel Ensing en Kevin Plasmans; Joost Baarslag, Wesley Mortier en Kelvin Lenselink (76. Jelmer Goedhart).
Overige wisselspelers: Marc Chambone (keeper), Jordie van Doesburg, Dylan Voorend en Dennis Aerts.

Grol - DVV 1-1 (0-0)

Joost Baarslag 0-1 (assist Wesley Mortier)

Man of the match: Michel Ensing.

Player of the year: Punten van bestuur: Michel Ensing 3, Joost Baarslag 2, Jerry van Kerkhof 1.
Punten trainer Wil Beijer: Michel Ensing 3, Joey de Haan 2, Patrick Gieling 1.

Sponsor prijs man of the match: Palm Nederland (Peter Ackerman).