Met een draak van een wedstrijd heeft DVV zichzelf in het eerste deel van het promotietweeluik tegen Epe zondagmiddag een bijzonder slechte dienst bewezen. Over de 2-0 nederlaag mochten de Duivenaren zich na afloop na de collectieve wanprestatie niet eens beklagen. Tot zover het slechte nieuws, maar er was zondagmiddag op de valreep toch ook nog goed nieuws.

 

Uit het allerlaatste deel van de wedstrijd kunnen de mannen van trainer Wil Beijer namelijk hoop putten voor de return, die woensdag a.s. wordt gespeeld. Toen werden de spitsen namelijk wel in stelling gebracht en werden de zwakke punten van de Epe-verdediging keer op keer blootgelegd, maar de lat en de doelman van Epe voorkwamen de o zo belangrijke ‘anschlusstreffer’ van DVV. Een 2-1 nederlaag zou hebben betekend dat DVV na de slechtste wedstrijd van de afgelopen twee maanden nog best een aardig resultaat voor de return zou hebben behaald. Nu is het duidelijk voor woensdag: de dood of de gladiolen, zoals Louis van Gaal altijd zegt.

Natuurlijk is het een buitengewoon zware opgave om een 2-0 achterstand weg te poetsen en ook nog een winnende derde goal te maken, maar tegen Epe kan dat. Met alle respect voor de tegenstander, maar Epe is beslist geen wereldploeg. Als de Duivenaren zondag de eerste negentig minuten zouden hebben gespeeld zoals in de royale blessuretijd, dan stonden ze nu al met een been in de finale van de nacompetitie. Met name de verdediging van de Epenaren maakte een bijzonder zwakke indruk op het moment dat ze eindelijk eens onder druk werden gezet. Helaas gebeurde dat zondag alleen in de slotfase, dus de Duivenaren weten wat hen woensdagavond te doen staat.

Nu zat het DVV zondag ook niet mee. Spits Dennis Aerts verzuimde in de tweede (!) minuut zijn ploeg op voorsprong te zetten en libero Roy Peters raakte al snel geblesseerd. De routinier verbeet de pijn, maar hij kon daardoor veel minder dan gebruikelijk zijn stempel op het spel drukken. Direct na rust verergerde de blessure en moest de Huissenaar zich in de vijftigste minuut noodgedwongen laten vervangen.

Noodgedwongen moest trainer Wil Beijer zondagmiddag voor de wedstrijd zijn succesformatie op enkele plaatsen wijzigen. De aan een teen geblesseerde Frank Kuypers werd vervangen door Tomas Baarslag en de geschorste middenvelder Paul van der Meer door alleskunner Edwin Simon. In de voorhoede kreeg A-junior Ian Hengeveld de voorkeur boven Joost Baarslag, mede doordat linkerspits Kelvin Lenselink nog niet hersteld is van zijn ribblessure.

Normaal gesproken wordt niet al te lang stilgestaan bij wisselingen in het elftal, omdat die de laatste paar maanden geen invloed op het spel van DVV hebben, maar tegen Epe was dat toch wel het geval. Met name middenvelder Paul van der Meer werd node gemist. Van der Meer en Vleeming zijn de bijna onmisbare schakels in het team, die bovendien middenveldmaestro Ensing optimaal laten renderen.

Vijftien minuten lang mochten de Duivense supporters zondagmiddag hoop koesteren op een gunstige uitslag voor hun favorieten. In het eerste kwartier van de wedstrijd deden ze namelijk helemaal niets onder voor eersteklasser Epe. Sterker nog kort na de aftrap kreeg DVV-spits Dennis Aerts na een onduidelijke situatie rond een geblesseerde Epe-speler vrije doortocht naar het vijandelijke doel. Dennis maakte de verkeerde keuze door te gehaast te schieten in plaats van naar het doel te dribbelen. Zijn schot ging jammerlijk naast.

Ook het tweede gevaarlijke moment uit de wedstrijd was voor DVV. Na een slim passje van Aerts haalde Edwin Simon in het strafschopgebied verwoestend uit, maar een verdediger van Epe kreeg de bal bij toeval op zijn knie. Dat was in de veertiende minuut en daarmee was de aanvallende koek van DVV wel op en duurde het vervolgens bijna een uur voordat de Duivenaren weer gevaarlijk in de buurt van het Epense doel kwamen.

Na de goede openingsafase kwam de klad in het Duivense spel. Niets lukte meer en het middenveld verloor de grip op de wedstrijd. Van een solidie opbouw van achteruit, normaliter het handelsmerk van DVV, was geen sprake. In plaats daarvan werden de ballen door de ijverige DVV-verdedigers lukraak naar voren gepeerd, waar de spitsen nagenoeg alle persoonlijke duels tegen de potige verdedigers van Epe verloren. Alleen met kunst- en vliegwerk kon DVV in het restant van de eerste helft voorkomen dat Epe een verdiende voorsprong nam.

Na een half uur dreigde de 1-0 al op het scorebord te komen, maar DVV-verdediger Patrick Gieling kon de bal op het allerlaatste moment nog net van de doellijn trappen. Zelfs de wind was DVV daarbij gunstig gezind, want het leek er op dat de in het lege doel geschoten bal door de behoorlijk krachtige tegenwind snelheid verloor, waarna Gieling er als de kippen bij was om de bal alsnog weg te rossen.

Kort voor rust moest er weer op de doellijn redding worden gebracht. Ditmaal was het Edwin Simon die keeper Dick Evers een handje hielp, zodat de Duivense supporters opgelucht het rustsignaal van de uitstekende scheidsrechter begroetten. Overal in het DVV-kamp klonk het ‘we mogen niet klagen jongens’.

Wel was duidelijk dat trainer Wil Beijer in de rust in actie moest komen om de haperende DVV-machine weer aan de praat te krijgen. Beijer probeerde dat in eerste instantie door de jeugdige linksbuiten Tim Steffen in het veld te brengen voor Dennis Aerts, die na zijn kans een ongelukkige wedstrijd speelde maar ook nauwelijks bespeelbare ballen kreeg. Dennis’ plaats in de spits werd overgenomen door Ian Hengeveld.

Veel effect sorteerde deze wissel aanvankelijk niet, want het duurde slechts een paar minuten in de tweede helft voordat Epe loon naar werken kreeg. Na een goede corner leek het gevaar te zijn geweken, maar de bal viel pardoes voor de voeten van een Epe-speler die vervolgens raak knalde: 1-0. Enkele minuten later werd de situatie voor DVV er niet rooskleuriger op toen de trekkebenende Roy Peters zich door Kevin Plasmans moest laten vervangen. Plasmans ging linkshalf spelen en alleskunner Edwin Simon laatste man.

Plasmans leek aanvankelijk zijn team nieuwe impulsen te geven, maar tot Duivense activiteiten voor het doel van Epe leidde dat nog niet. Bovendien was uw verslaggever direct bang dat het uitvallen van Roy Peters desastreuze gevolgen zou hebben voor de organisatie van de DVV-verdediging en die vrees werd helaas bewaarheid. Kinderlijk eenvoudig, want er waren geen DVV-verdedigers in de buurt, counterde Epe naar 2-0. Er leek een luchtje van buitenspel aan die treffer te zitten, maar de scheidsrechter vond van niet ook al omdat de grensrechter van DVV veel te laat vlagde.

De promotiedroom van DVV leek aan diggelen te worden geschoten en het wachten was op de beslissende knock-out. Epe waande zich zich heer en meester totdat hun oefenmeester de tijd rijp vond voor enkele publiekswissels en daar zijn de DVV’ers hem nu nog dankbaar voor. Zo werden de levensgevaarlijke spits, waar voorstopper Jan Willem Boschker om het zachtjes uit te drukken zijn handen meer dan vol aan had, en de naar Go Ahead Eagles vertrekkende spelverdeler en tevens topscorer uit het veld gehaald.

Dat pakte bijna desastreus uit want plotseling was het gebeurd met Epe en begon het bij DVV te lopen. Het spel was niet oogstrelend en lang niet zo goed als de afgelopen weken maar op miraculeuze wijze herpakte de ploeg zich. De spitsen werden nu wel aardig bediend (niet eens goed) en toen lieten ze wel degelijk zien dat ze aardig kunnen ballen. Maar veel belangrijker was dat ze de kwetsbaarheid van Epe blootlegden en dat is de winst voor woensdagavond.

Op snelheid werd de stevige maar trage jongens in de verdediging van Epe keer op keer afgetroefd en nu moesten zij hun toevlucht zoeken tot kunst- en vliegwerk om een tegentreffer te voorkomen. Ze hadden daarbij bovendien mazzel dat de lat een doelpunt van topscorer Daan van de Ven voorkwam na een sublieme DVV-aanval die prachtig was opgezet door jongeling Tim Steffen, waarna zijn leeftijdsgenoot Ian Hengeveld er een nog mooier vervolg aan gaf. Helaas werd Daan van de Ven net genoeg door een verdediger gehinderd op het moment dat hij de voorzet op maat wilde binnentikken, waardoor de bal tegen de lat kwam.

Het bleek de voorbode te zijn van nog meer gevaarlijke acties van het razendsnelle Duivense aanvalstrio, dat tachtig minuten nagenoeg onzichtbaar was maar nu plotseling door de Epense verdediging wervelde. Een voorzet van Tim Steffen werd door een verdediger bijna in eigen doel geschoten, Ian Hengeveld kopte net naast, terwijl de keeper van Epe in de slotseconden met een katachtige reflex een cruciaal doelpunt van Daan van de Ven verhinderde.

Na afloop beenden de DVV-spelers diep teleurgesteld van het veld. Na zes overwinningen op rij was de onverwachte nederlaag tegen Epe een bittere pil. Vooral ook omdat de afgelopen weken wel betere tegenstanders zijn verslagen en er eerlijk gezegd ook wel een beetje een euforie van onverslaanbaarheid was ontstaan. Misschien was iedereen wel te vol van vertrouwen over een goede afloop van de nacompetitie.

Maar goed iedereen staat weer met beide beentjes op de Duivense klei en als trainer Beijer en zijn staf de komende dagen de woede over de verliespartij om weten te zetten in positieve energie, dan gaat het woensdagavond op het Horsterpark spoken. Uw verslaggever heeft alle afspraken voor maandag 6 juni (een dag na de finale van de nacompetitie tegen De Zweef) al afgezegd.

De opstelling: Dick Evers; Patrick Gieling, Roy Peters (50. Kevin Plasmans), Jan Willem Boschker en Tomas Baarslag; Stefan Vleeming, Michel Ensing en Edwin Simon; Daan van de Ven, Dennis Aerts (46. Tim Steffen) en Ian Hengeveld.

Overige wisselspeler: Johan van der Hurk, Peter Smit, Joost Baarslag, Joey Joosen en Joey van Zanten.

Sv Epe - DVV 2-0 (0-0)

Man of the Match: Tim Steffen

Player of the Year:
Punten van trainer Wil Beijer: Ian Hengeveld 3, Tim Steffen 2, Tomas Baarslag 1.
Punten van het bestuur: Tim Steffen 3, Dick Evers 2, Stefan Vleeming 1.